Kijk Sturgill Simpson daar eens op z’n gemakje zitten. Hij is Cuttin’ Grass, bluegrass in dit geval. Wie Simpson al een tijdje volgt weet dat de man er alles aan doet om zijn carrière zelf vorm te geven en zo veel mogelijk doet om uit de klauwen te blijven van de muziekbusiness. Als dat betekent dat hij een lomp rockalbum wil maken, zoals het vorig jaar uitgebrachte Sound & Fury, dan moet het maar. Zijn volgende stap is dit album waarop hij 20 oude liedjes van hem verbluegrassed. Dat wil zeggen nummers van al zijn vorige albums behalve Sound & Fury. En een aantal zelfs van Sunday Valley, de band waar hij inzat voordat hij het solopad op ging. Hij kreeg daarbij steun van klasbakken als Tim O’Brien (gitaar) en Sierra Hull (mandoline). Ik kreeg er bij beluistering echter geen warm gevoel bij. Voor de zekerheid heb ik een speellijstje aangelegd met de originele nummers en de bluegrass-versies van dat album achter elkaar en niet één keer dacht ik: “Ja, die nieuwe versie is beter dan het origineel.” Ook omdat Simpson niks echt bijzonders met die nieuwe versies doet. Degelijke bluegrass dus, maar wel een beetje saai. En met een speelduur van meer dan 55 minuten wordt het dan een lange zit, behalve misschien voor de fervente liefhebbers. En zo wordt Cutting’ Grass, Vol.1. (ButcherShoppe Sessions), zoals het album volledig heet, een nogal overbodige vingeroefening.
Cuttin’ Grass is al op de streamingsites te beluisteren. Een cd- en LP-versie volgt in december.
07/11/2020 Permalink
Sorry maar als je niet echt gecharmeerd bent van Sturgill , bv door Sound & Fury een lomp rockalbum te noemen, laat het schrijven van de recentie dan over aan een ander. Eindejaarsplaat !
07/11/2020 Permalink
Ehh… Willem, lees mijn recensies van de andere Simpson-albums op deze site maar.
08/11/2020 Permalink
Persoonlijk zou ik, als ik hierover een stukje mocht schrijven, een opmerking maken over de wel erg voorspelbare hoesfoto. Je album heet Cuttin Grass en wat doe je. Je portreteert jezelf op een grasmaaier op de hoesfoto. Bleuh. Niks origineels te bedenken?
08/11/2020 Permalink
Kom op zeg, Johan.
De plaat is letter een COVID project waarin Simpson de draak steekt met het feit dat er niets anders te doen is dan het gras maaien en een bluegrass plaat opnemen. Dan is het toch prima om daar niet al te moeilijk over te doen. De nummers staan zelfs op alfabetische volgorde zo niet pretentieus is het album.
Overigens is het een topplaat die echt beter verdient dan de recensie die hij hier krijgt.
12/11/2020 Permalink
Fijne luisterplaat! De hoes is ook een mooie verwijzing naar het bekende George Jones verhaal op zijn grasmaaier.
En met de berichten dat hij, door het maken van dit album en de Ryman show van deze zomer, weer plezier heeft in het maken van muziek, geeft mij goede hoop voor weer een topplaat.
21/01/2021 Permalink
Ik begrijp niks van die slechts 2 sterren. Dit is gewoon een fantastische plaat.