Vele inzenders van de lijstjes met favoriete albums van 2000 tot en met 2020 gaven een toelichting op hun nummer 1. Hieronder volgen, wederom in willekeurige volgorde, weer 11 inzendingen. Doe er je voordeel mee!

Slobberbone – Everything you thought was right was wrong today
De band die mij de AltCountry swamps heeft ingetrokken en waar ik niet meer ben uitgekomen. Na het magistrale Barrel Chested uit 1997 kwamen Brent Best & Co in 2000 met Everything you thought….Dampende Americana rock (Placemat Blues) afgewisseld met emotionele ballads (Josephine) en folk (Pinball Song) met veel passie en vol overgave gezongen door opperhoofd Brent, alsof hij zijn band constant over de kling wil jagen. Feitje: horror-thriller schrijver Stephen King rankte Give Me Back My Dog in zijn top-3 beste rocksongs ever en gebruikte de song in één van zijn boeken. Zo jammer dat er weinig meer wordt vernomen van de band ondanks wat geruchten over een reünie en een nieuwe plaat.
Dion T.

 

The Delines – Colfax
De warme stem van Amy Boone is voorbestemd om Willy Vlautin’s filmische teksten te vertolken. De sobere accenten in de muziek, een verdwaalde trompet of een verdwaalde steelguitar, versterken de verhalen over het uitblijven van de American Dream.
Frank De Saeytyd

 

The Jayhawks – Rainy Day Music
Tja, morgen is het weer anders…
Jos Lieftink

 

Johnny Cash – American III: Solitary man
Hier kan ik niet omheen. Nog steeds, en zeker in deze corana tijd mij nog meer rakend. Inspiratie voor velen en zeker voor mij.
Aart Harder

 

Wilco – Yankee Hotel Foxtrot
Als ik mijn lijstje bekijk is het voornamelijk ‘avontuurlijk, enigszins experimentele muziek uit vooral de eerste 10 jaar van deze eeuw. Dit soort muziek kom ik na 2010 niet zo veel meer tegen. Is de muziek vlakker en ‘veiliger’ geworden?
Rob Zonneveld

 

Wilco – Sky Blue Sky
Steekt ver boven de overige 9 van mijn lijstje, echt alt.country. Vanaf release gelijk mijn alltime alt.country favoriet. De overige staan in willekeurige volgorde.
Jan Pinxteren

 

John Prine – Souvenirs
John Prine is een songwriter die naast Bob Dylan mag staan.
Roland de Cleen

 

Lucinda Williams – Live at the Fillmore
De trits Car Wheels on a Gravel Road, Essence en World Without Tears vormt wat mij betreft – samen met de latere dubbelaar Down where the Spirit Meets the Bone – het hoogtepunt uit het oeuvre van Lucinda Williams. Live at the Fillmore geeft een fraaie samenvatting van deze drie platen. Williams wordt hier begeleid door waarschijnlijk de beste live-band die ze ooit gehad heeft. Elke draaibeurt brengt me bovendien terug naar Paradiso, 12 mei 2003. Na afloop van het concert heb ik in de zaal lange tijd in mijn eentje op een randje gezeten. Zo’n randje waar je normaalgesproken je teen aan stoot. Deze keer stootte ik niet mijn  teen, maar mijn ziel. En dat is veel pijnlijker.
Peer Bataille

 

Darrell Scott – The invisible man
Prima gitaarspel, prima teksten en nummers die je bijblijven. Bovendien nog een aardige vent ook (dat hoef je niet te zijn om toch goeie muziek te maken) en dat scheelt.
Adri Akkerman

 

Loudon Wainwright lll – Last man on earth
“They say in the end your good friends pull you through, but everyone knows, my best friend was you…” Kan het nog mooier, nog ontroerender ? Misschien zijn meest persoonlijke, alleszins zijn meest aangrijpende plaat. Eenzaamheid en het afscheid van zijn overleden moeder staan centraal.
Johan Vanmunster

 

Jackie Leven – Shining Brother Shining Sister
Jackie Leven (1950-2011) maakte in 1979 al een klassiek rockalbum met Doll By Doll (“Gypsy Blood”) om daarna uit beeld te verdwijnen. Zijn imposante solocarrière met schitterende Celtic soul begon midden jaren ‘90 en dit album is zijn meesterwerk.
René van den Belt