Danny O’Keefe komt in 1943 ter wereld in Spokane, Washington. In zijn jeugd is hij niet bijster geïnteresseerd in muziek, maar een motorongeluk en het herstel ervan zet Danny O’Keefe op het spoor van het schrijverschap. Het leidt in 1966 tot een langspeelplaat en tot de vorming van de psychedelische band Calliope Calliope blijft obscuur, maar O’Keefe’s talenten worden door Buffalo Springfield-manager Charles Greene opgemerkt en dus wordt hij vanuit Seattle naar Los Angeles gehaald waar hij als solo-artiest onder contract komt bij een sublabel van het grote Atlantic. De daarop volgende zelfgetitelde plaat uit 1971wordt ontvangen als een wisselvallig album, opvolger O’Keefe van een jaar later klinkt beduidend zelfverzekerder en levert in de vorm van ‘Good Time Charlie’s Got The Blues’ voor Danny O’Keefe een Amerikaanse top 10-hit op. Inmiddels is O’Keefe toevertrouwd aan Arif Mardin, een New Yorkse producer die bekend staat om zijn funky, volle, zij het gepolijste sound. Aldus worden de ambities voor het volgende album danig opgeschroefd, waarvan de opnamen voornamelijk plaatsvinden in de luxueuze Atlantic Recording Studios in New York en waaraan medewerking verleend wordt door Dr. John (piano), Hugh McCracken (ritmegitaar, slide), David Bromberg (gitaar), Airto Moreira (percussie), Donny Hathaway (elektrische piano) en Arif Mardin zelf op vibrafoon. Mede door producer en bezetting is het resultaat, Breezy Stories, een waar crossover-album waarop de countryfolk van O’Keefe getransformeerd wordt tot een soms jazzy, funky amalgaam. Maar O’Keefe’s composities blijven er fier doorheen schijnen. De schitterende opener ‘Angel Spread Your Wings’, en het even prachtige ‘Magdalena’ zijn in wezen pure singer-songwritersliedjes wier melancholieke pracht niet alleen versterkt wordt door O’Keefe’s smaakvolle gitaarspel en McCrackens jankende slidegitaar, maar ook door conga’s en Donny Hathaways fantastische spel op de elektrische piano. Uitgesproken funky – maar dan op een broeierige, stroperige manier – is ‘Junkman’, met een gave gitaarsolo van O’Keefe, terwijl het jazzy, maar duistere ‘Portrait In Black Velvet’ gedomineerd door Hathaways tinkelende elektrische piano en Mardins vibrafoon. Op kant twee zit het relaxte cajun-achtige liedje ‘Catfish’ ingeklemd tussen de inventieve, breed uitwaaierende en in weemoed gedrenkte tracks ‘Mad Ruth/The Babe’ en ‘The Edge’, waarna de dixielandblues ‘Farewell To Storyville (Good Time Flat Blues)’, een soort showcase voor Dr. Johns honkytonkpiano, een sfeervol, soulvol typisch seventies album afsluit. Breezy Stories breekt in 1973 geen potten, maar is niettemin een hoogtepunt in O’Keefe’s zo’n tien albums omspannende carrière en een bijzondere, zelfs unieke singer-songwritersplaat bovendien.
Angel Spread Your Wings / Magdalena / Junkman / Portrait In Black Velvet / She Said “Drive On, Driver” / Steppin’ Out Tonight / If Ya Can’t Boogie, Woogie (You Sure Can’t Rock & Roll) / Mad Ruth/The Babe / Catfish / The Edge / Farewell To Storyville (Good Time Flat Blues)
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie