Tim Knol – Chip Taylor & Carrie Rodriguez – Preston Camp Jr. – Katy Moffatt – Jim Byrnes – Danny Michel – Tony McLoughlin – Vandaveer

Dat 2010 het jaar was van Tim Knol viel rond de jaarwisseling overal te lezen. Zijn prachtige titelloze debuut verkocht zo goed dat er nu zelfs een luxe editie is verschenen met Music In My Room (Exceslsior Recordings) als bonus. Hierop staan kalere versies van negen nummers van dat debuut. Deze bonus is ook te downloaden op iTunes, zodat ook degenen die de cd al bezitten, deze bonus toch kunnen aanschaffen.

Op The New Bye & Bye (Train Wreck Records/Continental Record Services/Munich) staan hoogtepunten verzameld van de cd’s die Chip Taylor en Carrie Rodriguez samen maakten. Door het niet bijster interessante meer popgeoriënteerde solowerk van Rodriguez was ik bijna vergeten hoe bijzonder haar samenwerking met Taylor was. Het duo trof elkaar opnieuw in de studio om vier nieuwe nummers op te nemen en de magie is nog steeds aanwezig.

In vrijwel alles wat de uit de Amerikaanse staat Georgia afkomstige Preston Camp Jr. doet, getuigt hij van zijn liefde voor Texas. Op Texas Ain’t Texas Without Cowgirls (Red Note Records) staan negen nieuwe nummers en zes afkomstig van eerdere releases. Het schitterende The Conversation van de cd Goin’ To Texas ontbreekt niet. Hierop benadert Camp de klasse van Sam Baker. De liedjes zijn zondermeer goed, zij het dat de praatzingende Camp op de veranda wel erg dicht gaat zitten naast Kris Kristofferson.

Playin’ Fool – Live In Holland (Strictly Country Records/Munich) bevat materiaal van concerten uit de jaren negentig van Katy Moffatt. Het betreft hier optredens in Tweede Exloërmond en Lichtenvoorde en een in Zwitserland opgenomen nummer. Het is leuk dat het al jaren actieve Nederlandse label Strictly Country Records nu ook door Munich wordtg gedistribueerd. Naast Katy Moffatt stonden haar broer Hugh, Tom Russell, Rosie Flores, Andrew Hardin en Julian Dawson op het podium.

Op Everywhere West (Black Hen Music/Continental Record Services/Munich) beperkt Jim Byrnes zich duidelijker dan op het prachtige meer door soul aangeraakte My Walking Stick tot de blues. Een groot deel van de nummers bestaat uit covers. Wederom zorgt Steve Dawson weer voor de produktie op dit live in de studio opgenomen album, terwijl hij ook zoals zijn gewoonte is een breed instrumentarium aanraakt.

Sunset Sea (Continental Record Services/Munich) is een enorme aanrader voor iedereen die destijds Graceland van Paul Simon heeft grijsgedraaid. De Canadees Danny Michel nam het album op in Belize, Canada, Costa Rica, Nederland en de Verenigde Staten. De globetrotter verwerkt de invloeden van al die plaatsen in zijn nummers, die net zo goed in het vakje wereldmuziek als americana passen. Wat steeds overheerst is de positieve groove die Michel bewerkstelligt. Door levenslustige ritmes met veel percussie en de met veel enthousiasme tot stand gekomen samenzang is dit een uiterst zonnig plaatje. Met de dub van Switchman laat hij toch vooral de jaren tachtig herleven, toen vooral in Engeland op moderne wijze wereldmuziek alle kanten op kon gaan.

De Ier Tony McLoughlin brengt op Ride The Wind (eigen beheer) tien eigen nummers waarvan hij er zeven schreef met collega’s. Dat Tommy Womack ook met hem samenwerkte, kan gerust als een aanbeveling dienen. McLoughlin debuteerde tien jaar geleden met een album voor Glitterhouse en dit vierde album is het eerste dat hij in Ierland opnam. Landgenoot Ben Reel produceerde Ride With The Wind. Ergens doet Tony McLoughlin me denken aan iemand als Lee Clayton.

Je zou wensen dat alle cd’s verpakt waren als dit Divide & Conquer (Bronzerat/Munich) van Vandaveer. Een fraai vormgegeven kartonnen klaphoesje met aan de ene kant het boekwerkje met songteksten en aan de andere kant de cd, netjes gestoken in een binnenhoesje. Je zou niet zeggen dat Mark Charles Heidinger, die het kloppende hart is van Vandaveer, uit Kentucky komt, daarvoor is zijn folk te elegant en dromerig. Sober en toch ook zwierig is dit vriendelijke pop met wel degelijk het hart in de indie.