Dean Johnson loopt al heel wat jaartjes mee in de lokale scene in Seattle. Op een of andere manier lukte het hem echter niet om, als solo-artiest, ook buiten die plaats in de staat Washington door te breken, totdat, ja, totdat het onvolprezen YouTube-kanaal Western Af in 2021 een filmpje met hem opnam dat veel bekeken werd. In elk geval genoeg om een reeds in 2018, met hulp van onder anderen Sam Doores (Deslondes) opgenomen album uit te brengen: Nothing For Me, Please (MamaBird Recording Co). Daarop negen akoestische songs, gezongen met een licht klagende en wat hoge stem (tenor). Dat maakt dit album al een beetje bijzonder. Het had een paar draairondjes nodig om daar even aan te wennen, maar dju, wat een schoonheid zit erin verborgen. Johnsons prachtige liedjes gaan bijna altijd over zijn verhouding tot de ander. Of het nu gaat om zich een houding te geven na de verbreking van een relatie (Acting School), of om te blijven dromen over wat ze samen hadden kunnen doen (Old TV). Het zijn steeds diepe gevoelens die tamelijk gelaten en toch indringend worden overgebracht. Het doet een beetje lo-fi aan, zoals dat ook bij Charley Crockett het geval is, maar Johnson is wat folkier. Ook liefhebbers van Willi Carlisle zullen dit kunnen appreciëren. Johnson is echt iemand die het helemaal kan gaan maken indien hij tegen de juiste mensen aanloopt. Het album heeft namelijk alles. Nothing For Me, Please is op dit moment al als lp te koop bij Sounds. Vanaf 22 december als cd.
16/12/2023 Permalink
Geef die plaat vijfeneenhalve ster. Prachtig. Plaat van het jaar!