De Reckless Ways Of Living (eigen beheer) moeten wat betreft bandleider Andrew McConathy van Drunken Hearts verleden tijd zijn. Hij hoopt er met deze tien liedjes mee af te rekenen. Op opener Never Say Goodbye begint hij daar onmiddellijk mee. Corona leek het einde in te luiden voor de band uit Colorado, maar McConathy herpakte zich en verzamelde nieuwe mensen om zich heen. Vooral de samenwerking met Dave Pahanish wierp zijn vruchten af. Die produceerde het album, schreef mee aan alle nummers en speelde akoestische gitaar, bas, mellotron en percussie. The Bright is een ietwat slepend nummer, een beetje als Tragically Hip, maar dan wel minder bijzonder. De sound van Drunken Hearts hangt tussen rootspop en grunge in, dat laatste misschien wel door de stem McConathy die wel is vergeleken met Eddie Vedder van Pearl Jam. Maar op Dark Times valt eerder aan Joe Henry te denken. Droge zang en dito groepsgeluid brengen je middels liedjes in midtempo vooral terug bij de jaren 90. Ondanks de variatie in instrumentatie ligt er toch een zekere saaiheid op de loer. De ouderwetse sound van Popcornin’ Percocets brengt je in een saloon waar jazz en blues klinken. Met kazoo en wasbord afwijkend genoeg. De countryrock van 100 Proof valt te situeren in Oklahoma. Op Forever Highway klinkt de banjo van Kyle Tuttle. Neil Jones van American Aquarium is veelvuldig te horen op steelgitaar en Jason Carter kleurt op viool Dark Times.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie