Karla-Therese Kjellvander – Miss Quincy – Victoria Vox – BettySoo – Nicky Swann
Op het bejubelde The Rough And Rynge van haar man Christian zorgde de Zweedse Karla-Therese Kjellvander voor vocale ondersteuning, op Dance, Monster, To My Soft Song! (Red Rocking Recordings/Playground) heeft ze de hoofdrol. Op het album verkent ze bluegrass met de eveneens Zweedse Rock Ridge Brothers. De stem van Karla-Therese neigt vooral naar folk en haar toch wat nette manier van zingen lijkt soms niet helemaal samen te gaan met de meer onbekommerde aanpak die bij bluegrass hoort. De in clawhammer-stijl bespeelde banjo van Kristian Herner is derhalve de grootste attractie op dit album.
Miss Quincy brengt op Your Mama Don’t Like Me (eigen beheer) een ouderwets aandoende sound die is beïnvloed door bluesdames uit de jaren dertig, bluegrass en vaudeville. De Canadese zou zo in een saloon in een ouderwetse western kunnen plaatsnemen. Daar was die met zigeunerklanken gebrachte swing destijds uiterst populair tijdens de drinkgelagen en vechtpartijen. In de verte is haar aanpak verwant aan bands als Sixteen Horsepower en Devotchka. De Canadese heeft een krachtige stem en haar band hield met vingervlug snarenspel zichzelf warm tijdens de opnamen in het houten huisje van Miss Quincy in het noorden van British Columbia terwijl het buiten veertig graden vroor. Zie ook de agenda.
De ukelele is het hoofdinstrument voor de Amerikaanse Victoria Vox. Exact Change (Obus Music) is iets duidelijker op roots gericht dan voorgaand werk. Op een nummer als La Musique, de Amerikaanse zingt sommige liedjes in het Frans, is iets te herkennen van de stijl van Kate and Anna McGarrigle en ook wel van The Roches. Dat uit zich in de wat alternatieve, soms wat hoekige folkbenadering die ze zelf graag omschrijft als grassroots.
Gurf Morlix produceerde Heat Sin Water Skin (eigen beheer) van BettySoo, een artieste uit Austin, Texas, wiens roots in Korea liggen. Natuurlijk is Morlix all over the place op allerlei instrumenten terwijl hij verder aan knoppen draaide, kabels inplugde en magie creëerde. BettySoo was blij met zijn inbreng, zelf zorgde ze voor tien composities waaraan nog een cover van Lonesome Whistle (Jimmie Davis en Hank Williams) werd toegevoegd. Het met steelgitaar naar countrysferen getrokken Next Big Thing is het hoogtepunt dat de lieflijk zingende BettySoo in petto heeft op Heat Sin Water Skin.
Matches & Dispatches (eigen beheer) van de Britse Nicky Swann bevat elementen uit folk, blues en country. Naast eigen nummers brengt ze een geheel eigen vertraagde versie van I Want To Hold Your Hand van Lennon/McCartney. Erg fraai is de ruimte die Alan Cook creëert met pedal steel op Tuesday’s Lament. Ook het beheerste spel op bijvoorbeeld Everything is fijntjes en smaakvol.
17/02/2011 Permalink
Goed nieuws:
De cd ‘Heat Sin, Water Skin’ van Betty Soo (hierboven beschreven) gaat eind maart eindelijk officieel in Europa uitkomen via Proper Records!
Om die reden heeft het Koreaanse nachtegaaltje uit Texas heeft een korte ingelaste tour in Nederland aangekondigd:
Tussen 29 mei -6 juni a.s. toert ze samen met de Canadese dobro speler/zanger Doug Cox door de Benelux en speelt o.a. bij ‘In the Woods'(Lage Vuursche) en op het festival ‘Wildernis songs’ in Drenthe.
Er zijn nog enkele data beschikbaar (voor bijvoorbeeld een huisconcert) voor de snelle beslissers. Mis deze kans niet!
Hun gloednieuwe project ‘Across the borderline’ heeft zelfs al een eigen website dus het lijkt er op dat deze muzikale samenwerking niet eenmalig zal zijn.
http://www.acrosstheborderline.org
http://www.youtube.com/user/bettysoodougcox#p/u/0/1a9QFeI3oZM (try out video’s)