Ze noemen het lavalamp-country in Portland, Oregon, en dan hebben ze het over al die bands uit die Amerikaanse stad die muziek maken die is verwant aan de vrijgevochten country van eind jaren zestig, begin jaren zeventig. Brad Creel & the Reel Deel verwijzen graag naar Johnny Cash, John Prine en Flying Burrito Brothers. Of de tweede cd ook zo klinkt? Probably Not (Mazama Music). Nou ja, een beetje natuurlijk wel, maar veel meer doet dit lekkere werkje denken aan Ben Vaughn. Brad Creel is een humoristische verhalenverteller. Dan hebben we het niet over platte dijenkletsers, maar over spitsvondige formuleringen met de tong in de wang die getuigen van enige intelligentie. Een songtitel als 3 Women And 15 Breakups geeft wel ongeveer aan wat er valt te verwachten. Ultracool allemaal en dan ook nog eens gebracht met puntig spel en gitaren die galopperen als Ghostriders In The Sky in Empty Pages, dat trouwens ook nog een lekker andersoortig gitaarsolootje in petto heeft. Chutes And Ladders is vooral als Ben Vaughn. Chris Funk van the Decemberists speelt dobro op het nummer. Af en toe zijn er jazzy details; de gitaar op Chutes And Ladders en de piano op het romantische liedje When The Morning Comes bijvoorbeeld. De toetsen op Walkin’ Shoes klinken zoals ze bij de bijzondere soulman Latimore doen. Fireproof Heart is wat stoerdere rockabilly, maar wel met een licht ooh ooh-koortje en een steelgitaar (wederom Chris Funk) die uitbreekt. Dat de coverillustratie, van Brad Creel zelf, ook nog eens doet denken aan de elpee Doug Sahm & Band is alleen maar meegenomen. Oh ja, nog even deze wijsheid van Brad: Life Starts At Forty. Maar dat wisten de meeste lezers van deze site natuurlijk al geruime tijd… Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie