Wat is er toch aan de hand met Dori Freeman? Of preciezer: wat is er aan de hand met de publiciteit rondom Dori Freeman? Herinnert u zich haar nog? Na haar titelloze debuut uit 2016 werd er een wagonlading aan recensies, artikelen over en interviews met haar over de Laaglandse rootsliefhebber gestort. Terecht, hoor. Maar daarna verdween al die aandacht al snel, hoewel de albums die de Amerikaanse singer-songwriter (uit Virginia) later uitbracht zeker de moeite waard waren. Dat geldt ook weer voor haar vijfde album, het in november vorig jaar uitgebrachte Do You Recall. We steken de hand in elk geval maar in eigen boezem en geven hier de aandacht en waardering (4****) die dit album verdient. De 11 nummers klinken wat minder traditioneel dan die op het debuut te horen waren. Net iets meer poppy in het algemeen, hoewel Freeman haar roots nimmer verloochent. Het romantische titelnummer kent mooi gitaarspel en fijne da-da-da-koortjes. Good Enough wordt gezongen met Teddy Thompson en heeft een grappig jaren 60-orgeltje. Maar in Soup Beans Milk and Bread zingt Freeman over de ongelijkheid in haar Appalachian omgeving, een thema dat ook weer, en nog wat steviger verwoord, terugkomt in They Do It‘s True: “Our world is burning, but it’s fine if you’re a CEO”. Liefdesverdriet wordt weggewassen in het met haar vader geschreven Laundromat; kijkend naar de kleren die ronddraaien is haar “laundromat vacation”. Op het afsluitende Gonna Be A Good Time, zingt echtgenoot en producent van het album Nicholas Falk mee. Eind goed, al goed.
Do You Recall in in elk geval verkrijgbaar via de bandcamp-pagina van Dori Freeman.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie