Het is allemaal niets en het zal ook wel niets worden. Dat is de teneur van het nummer Big Fat Nothing waarmee Richard Lindgren het album Grand Jubilee (Rootsy Music/V2 Benelux) opent. En daarna wordt het niet veel beter. ‘My little empire is in ruins / I don’t dare pray for love no more’, klinkt het op Empire In Ruins. Wie verwacht dat Argentinian Shoes vervolgens wat lichter van toon zal zijn, die heeft het mis. Lindgren treurt omdat hij haar voetstappen nooit meer op zijn drempel hoort. Het is een en al treurnis. Op Lament From A Reservoir vraagt de Zweedse singer-songwriter zich af of zijn voormalige liefde eigenlijk echt met hart en ziel bij hem was. De liefde is over, de kleuren zijn weg wordt duidelijk op No More Colors. Een sprankje hoop verwoordt hij in het tien minuten lange titelnummer met de strofe ‘you broke my heart, but not my pen’. Want schrijven over de ellende is ook wat waard. Grand Jubilee is ook de naam van zijn nieuwe begeleidingsband. Het album telt negen lange nummers; het kortste gaat nog altijd over de grens van vier minuten. Voor de afwisseling neemt Lindgren (zang, akoestische gitaar) op Building Rainbows plaats achter de piano waarbij hij verder slechts wordt bijgestaan op cello. Mede door de treurige tonen van blazers zit er veel jazz in deze folkrock, die traag voorbijtrekt. A Walk In The Dark is countrysoul met twee verschillende Hammond-orgels, de een op links en de ander op rechts. Af en toe doet de berustende manier van zingen wat denken aan Chip Taylor. The Grand Jubilee heeft enkele draaibeurten nodig voordat je je helemaal hebt neergelegd bij de situatie die Lindgren schetst. Op het moment dat je dat hebt gedaan, voert hij je moeiteloos mee langs sombere prachtnummers.
09/03/2024 Permalink
Thank you