Een album over een serieus onderwerp als de klimaatcrisis maken zonder dat de thematiek loodzwaar wordt, dat was de bedoeling van The Fugitives. Dat is het kwartet uit Canada heel aardig gelukt met No Help Coming (Fallen Tree Records). De eerste 44 seconden zijn a capella voordat na (No Help) op het nummer Edge Of The Sea woningen aan de kustlijn ten prooi vallen aan het water. Het is de muzikale omlijsting die de achterliggende boodschap van deze verzameling liedjes licht verteerbaar maakt. Dat is toch best knap. It Might Just Rain Like This For Days begint als een liedje van Tracy Chapman, waarna even later een woohoo klinkt zoals Bruce Springsteen het ook wel eens heeft gedaan. Soms neigt de folk van het kwartet Adrian Glynn (zang, gitaar, bas, balalaika, piano, percussie), Brendan McLeod (zang, gitaar, ukelel, banjo), Carly Frey (zang, viool) en Chris Suen (zang, banjo, ukelele) bijna wat naar kamermuziek. Het musiceren gebeurt met een zwierige lichtheid die van traditionele folk trippelt langs stukjes bluegrass. De zang brengt soms de sfeer van Simon & Garfunkel. Ondanks een gebrek aan hulp en een somber toekomstbeeld stralen The Fugitives toch een soort optimisme uit. In die zin grijpt dit terug naar de jaren zestig.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie