Ongehoord mooi, dit tweede album van Okieson. Om maar met de deur in huis te vallen: alles wat americana tot zo’n geweldige muzikale metafoor van het leven maakt is op Cupboard Full Of Things (Elektrograph Records/Bertus) volop aanwezig. En dan heb ik het niet louter over countrymuziek, stoffige weggetjes op verlaten prairies of onmetelijke, afgelegen bossen. Nee, het americana-idioom strekt zich in dit geval uit tot zwartbonte koeien in een groen landschap, dijkjes in een rivierenland en ompolderd laagland. Dit sterke beeld dringt zich ononkoombaar op bij beluistering van deze prachtige cd. Okieson komt dan ook uit het Nederlandse polderland, om precies te zijn uit de Gelderse Ooijpolder. Centraal in Okieson staat zanger/gitarist Sebastian van Bijlevelt en hij is het die zijn droom najaagt. En dat heeft hem tot in Nashville, Tennessee gebracht alwaar de van Lambchop en Will Oldham bekende Mark Nevers dit americana-pareltje mixte. Van Bijlevelt beschikt op Cupboard Full Of Things over vaardige musici zoals Calexico’s Paul Niehaus op pedal steel, BJ Baartmans op gitaar en Mike Roelofs op Hammond. Zelf bezit Van Bijlevelt een diepe, gruizige stem en het talent om prachtig stemmige songs te schrijven die een altijd pastorale sfeer ademen; een sfeer van een heiige zondagochtend in oktober. Die beeldspraak, die sfeer komt ten volle tot uiting in sublieme, op trage vleugels wegwiekende liedjes als Fix Me Up, het Thomas Dybdahl-achtige Small House, Good Friend en Great Coverup. En zwakke liedjes zijn er niet; de elf songs zijn aan elkaar geregen als een glimmende kralenketting, met in het hart de volmaakte parel: het oogverblindende en schitterende titelnummer Cupboard Full Of Things.
07/10/2009 Permalink
De muziek van deze heerschap vind ik nou oersaai. Vervelend jengelen zelfs. Ik zou eerder overwegen om hem 1 ster te geven.
07/10/2009 Permalink
Als iemand constateert dat de zon schijnt, dan roept altijd wel iemand van achter de struiken: “Hoe kom je daar nu bij? Het is bewolkt!”
Als ik roep kopen, dan roept hij zondermeer verkopen. Hoe noem je ook al weer waneer iemand per definitie tegen de draad in is? Dissonant?
07/10/2009 Permalink
eeuh.. mag ik mijn mening niet geven?
07/10/2009 Permalink
Hoeveel sterren moet je een echt meesterwerk geven als dit hooguit aardige plaatje er al vijf krijgt?
07/10/2009 Permalink
Natuurlijk mag Anjo zijn mening geven, maar ik ben met Rein eens het opvallend is dat als Anjo zijn mening geeft deze altijd tegenovergeteld is aan de waardering van de recensent.
07/10/2009 Permalink
En los van het aantal sterren, het is zondermeer een puike plaat… Heerlijk, dat ‘jengelen’…
07/10/2009 Permalink
Ik vind het juist fijn wanneer er meningen komen, zeker wanneer ze nog ietwat gefundeerd zijn ook, maar Anjo’s naam was me ook al eens opgevallen bij alt country forum, waarin zijn aandachtspuntje “Sam Baker kan totaal niet zingen” of iets van dien aard, totaal niet relevant was. Op dat moment wil hij gewoon recalcitrant zijn. Als zelfstandig detaillist zou ik niet teveel inkopen van deze laatste Mundy.
07/10/2009 Permalink
Sorry, had mijn brilletje niet op, dacht dat ik in het kopje Mundy zat, dit is gewoon een lekker cdtje – beslist niets mis mee. Sterretje meer of minder, who cares, ’t is maar een indicatie.
07/10/2009 Permalink
Sterreninflatie tast de geloofwaardigheid aan.
Vijf sterren moet je naar mijn idee bewaren voor echt grote platen, en je mag blij zijn wanneer je er als recensent één of twee per jaar ontdekt.
Mundy kon mij trouwens ook niet echt bekoren.
08/10/2009 Permalink
Ken deze cd nog niet, maar het vorige werk wel en dat was gewoon goed.
Maar inderdaad diverse meningen
Zo vind ik The Band of Heathens helemaal niets.