Malcolm Holcombe zingt niet, Malcolm Holcombe gromt. En dat is niet omdat dat zo hoort in het genre waarin de Amerikaanse singer-songwriter actief is, nee, dat zit veel dieper. Holcombe kan niet anders. De demonen zitten hem op de hielen, bijna letterlijk. Die grom is het gevolg van een leven vol tegenslagen en (vooral ook) de middelen om die weer te boven te komen. En toch, op For The Mission Baby (Echo Mountain/Proper) klinkt de blues, folk en country deze keer verrassend opgeruimd. Anders dan het rauwe Not Forgotten. Anders ook dan vorig jaar tijdens de Rhythm & Bluesnight in Groningen. Daar liep hij tussen de nummers door als een zwerver te ijsberen over het podium en liet hij onsamenhangende verhalen volgen door een beangstigende lach. Maar daar zagen we nog iets. Na het optreden liep hij naar de mensen van het geluid om ze netjes te bedanken. Was zijn gedrag dan misschien nep? Om den drommel niet, Holcombe deed gewoon wat bij hem opkwam. Het was een onvergetelijk optreden, angstaanjagend goed zelfs. Op For The Mission Baby ligt de nadruk iets minder op zijn krachtige gitaarspel en zijn rauwe grom volgt zelfs keurig de melodie. De prachtige liedjes worden deze keer vriendelijker ingekleurd door de topbegeleiders. De impact is er niet minder om.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie