Altcountry is een ruim begrip geworden. In de begindagen van Uncle Tupelo was dat nog niet zo. Het ging toen echt nog voornamelijk om jongelui die banjo’s en steelgitaren tevoorschijn haalden in donkere rockkelders. Apprentice To Ghosts (Blue Rose/Sonic Rendezvous) van Wrinkle Neck Mules klinkt alsof de jaren negentig net zijn begonnen. De vijf mannen uit Richmond, Virginia, brengen gruizige rock en ze zingen allemaal alsof ze de baard in de keel hebben. Wie er zingt is nooit duidelijk. Soms zou je zweren dat het Jay Farrar (Uncle Tupelo/Son Volt) is. Stone Above Your Head klinkt als Drive-by Truckers die in countryrock zijn gevlucht. Best lekker allemaal, maar er zijn wel wat mitsen en maren. In nogal wat liedjes heeft de band moeite om de boog tot het einde gespannen te houden. Soms loopt de melodie een beetje weg of zijn de nummers niet memorabel genoeg om echt te beklijven. Andere minpunten zijn het soms wat logge geluid. De bas smeert de boel nogal eens dicht en de zware klappen van de drummer worden eentonig. Met de bluesy southern rock van Patience In The Shadows of het a-capella aanvangende (en zeer bekend aandoende) Leaving Chattanooga (als The Gourds of The Band vooral) valt er ook wel te genieten van deze genreplaat.
04/08/2012 Permalink
Heb de cd al een tijdje in huis en kan me helemaal vinden in je recensie John.
De cd blijft niet bij me hangen als dat ik hem vaker zou moeten luisteren, hij is niet slecht, hij is niet goed, hij doet het goed op verveelde zaterdagavonden, dan draai je er soms een nummer van omdat ik dan toch met mijn cd’s aan het klooien ben.