Het onbetwiste hoogtepunt van deze plaat is de openingstrack La Llorona, een instrumental die het woestijnzand langs de plinten jaagt. Tim ‘Too Slim’ Langford speelt hier met zoveel impact dat je hem bijna naast de betreurde Rainer Ptacek zou plaatsen. Wat daarna volgt op Broken Halo (Underworld Records) kan dan eigenlijk alleen maar tegenvallen. Maar doet dat dus niet. Dit is namelijk een hele sterke plaat van de man die het hier fikst zonder zijn Tailgaters. Hij is te horen op akoestische gitaar, dobro, tenor ukelele, mondharmonica en elektrische basgitaar en voegde er waar nodig drums uit een doosje aan toe. Op 40 Watt Bulb neemt hij geen blad voor de mond als hij vertelt hoe het is om je geld te verdienen als artiest: In a crack hotel and it’s 20 below / Warm my hands over a 40 watt bulb / The heat don’t work and they don’t give a shit / The blues don’t get no bluer than this / Try to clear my head but my brain’s all numb / The jukebox in my head plays I wanna go home … Some clown in the crowd tells me I suck / I smile at him and say get fucked / Most people dance and have a good time / But there’s always one dick who wants to fuck up mine. Ondertussen brengt deze man wel mooi de delta blues een paar stappen verder.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie