The Be Good Tanyas – Oh My Darling – Jodi Shaw – Lucie Thorne – Sarah McQuaid – Ciara Sidine – Gretchen Peters

.

Tsja, het blijven handige zakenlui die platenbazen. A Collection (2000-2012) (Nettwerk/Munich) bevat 16 nummers van The Be Good Tanyas. Daavan zijn Little Black Bear en Gospel Song helemaal nieuw, terwijl Scattered Leaves en Song For R in een nieuwe mix zijn te horen. Dus wat moet je dan als fan die de drie albums van het trio uit het Canadese Vancouver al in de kast hebt staan? Toch ook maar deze collectie countryfolk aanschaffen? Overigens moeten Frazey Ford en Trish Klein het momenteel stellen zonder Sam Parton, die op 3 september betrokken was bij een auto-ongeluk.

.

Natuurlijk zou je als fan van The Be Good Tanyas ook eens kunnen luisteren naar Sweet Nostalgia (eigen beheer) van het eveneens Canadese Oh My Darling. De vier vrouwen spelen akoestische old-time en bluegrass. Naast enkele (bewerkte) traditionals brengt de band vooral eigen werk. Vanessa Kuzina schrijft de meeste nummers en verzorgt de zang met de andere leden als koortje. Steve Dawson drukte als producer zijn stempel en liet niet na ook als instrumentalist het een en ander toe te voegen.

Nog meer Canadees vakwerk brengt Jodi Shaw op In Waterland (Continental Song City/Munich). De aanwezigheid van Malcolm Burn als producer (en bassist) maakt al duidelijk dat we hier te maken hebben met een vrouw die ambitieus nieuwe wegen wil inslaan. De nummers van de singer-songwriter worden gedomineeerd door allerlei toetsen (waaronder ook synthesizers) waardoor een sound ontstaat die af en toe doet denken aan het meer conventionele werk van Laurie Anderson. Shaw begon al in 2009 aan de opnamen, die tijdelijk werden stopgezet omdat ze in de tussentijd een tweeling ter wereld bracht.

De Australische Lucie Thorne brengt met haar omfloerste stem als vanzelf een atmosferisch klankbeeld tot stand op Bonfires In Silver City (Smoked Recordings/Munich). Het uitgekiende drumwerk van Hamish Stuart zorgt mede voor die sfeer die ook wel wat weg heeft van Ed Kuepper, zij het zonder de krachtige climaxen. Het album werd grotendeels opgenomen in drie dagen. Binnenkort is ze te bewonderen op de podia in Nederland.

The Plum Tree And The Rose (Waterbug/Munich) is de derde cd van de Iers/Amerikaanse Sarah McQuaid. In het bijgeleverde persbericht staat dat ze ook thuis is in de folkmuziek van de Appalachen. Daar is op dit album niet veel van waar te nemen. McQuaid brengt uiterst verzorgde klein gehouden folkliedjes met voorzichtige details in de arrangementen. De in Spanje geboren artieste kan met heel weinig middelen om volledige aandacht vragen. Het slechts met een enkele gitaar gebrachte titelnummer is daar een prachtig voorbeeld van.

Ciara Sidine mengt op Shadow Road Shining (Music & Words) alternatieve Amerikaanse country met Ierse invloeden. Take Me Down is een gloeiend countryrocknummer met een toefje soul. Denk aan Phantom Limb bijvoorbeeld. Dat zal ook alles te maken hebben met de uitstekende begeleiders die de kneepjes van het vak leerden bij Van Morrison, The Waterboys en Terence Trent D’Arby. Aan deze plaat ging een opmerkelijke overstap vooraf van boekenuitgeefster naar uitvoerend artieste. Opmerkelijk genoeg beschouwt ze het schrijven als werk, terwijl het zingen als vanzelf gaat. Sweet Breath On A Lonesome Flame heeft niet alleen een schitterende titel, het wordt ook meesterlijk uitgevoerd met warm toetsenspel en een fijn slaggitaartje.

Eigenlijk is het een schande dat we pas nu iets schrijven over Hello Cruel World (Scarlet Letter Records/Proper/Rough Trade) van Gretchen Peters. Ik zeg het zelf maar, omdat er anders ongetwijfeld weer iemand een reactie plaatst dat we wel erg laat zijn met dit stukkie. Een aantal mensen schept er blijkbaar behagen in om af te geven op deze site. Vreemd… Maar ach, laat ik het gewoon hebben over deze schitterende plaat die vast nog wel zal opduiken in enkele jaarlijstjes. Want wat valt er veel te genieten op Hello Cruel World. De engelenzang van Kim Richey op Saint Francis bijvoorbeeld, de accordeon van Barry Walsh op The Matador, het gitaarwerk van Will Kimbrough en Doug Lancio, het is allemaal top. En dan heb ik het nog niet eens over de liedjes van Peters gehad. Die behandelt net zo makkelijk alledaagse zaken als meer verheven thema’s. Peters schreef in 1995 een enorme hit voor Martina McBride met Independence Day. Zelf durfde ze destijds geen platencontract te tekenen, omdat ze bang was dat ze net als alle andere artiesten in Nashville covers zou moeten zingen. Terwijl haar favoriete artiesten altijd mensen waren geweest die hun eigen werk zongen. Maar ze zijn daar toch ook niet helemaal gek natuurlijk en dus is het wel goed gekomen met de muzikale loopbaan van Peters. Erg fraai is het duet met Rodney Crowell op Dark Angel. Opmerkelijk genoeg vertolkt Crowell de rol van de dark angel in dit spirituele nummer, terwijl hij in het echte leven Peters en haar  Walsh in de echt verbond.