Dat fijne Americana niet van ver hoeft te komen wisten we natuurlijk allang. Toch worden we hier niet vaak vergast op bijdragen uit België. Naar de reden daarvan kunnen we slechts gissen. The Seatsniffers, HT Roberts en Bruno Deneckere zijn een paar namen die bij me opkomen. De laatste twee zijn ook nauw betrokken bij de totstandkoming van Telephone Booth Hotel (eigen beheer) van Filip de Fleurquin. Beide spelen allerlei snaarinstrumenten en Roberts neemt bovendien de productie van de plaat in handen. De Fleurquin is een ervaren (eufemisme voor: al wat oudere) singer-songwriter met een aangename stem. De 13 zelfgeschreven nummers op deze plaat klinken mede daardoor overwegend laid back, maar regelmatig schakelt De Fleurquin over naar een hogere versnelling. En dat is fijn. Ook tekstueel valt er veel te genieten. Another Happy Song b.v klinkt als een redelijk vrolijk nummer maar in de tekst blijkt De Fleurquin een andere, wat negatievere (hij noemt het zelf realistische), kijk op de wereld te hebben. Mooiste nummer is If Wishes Were Horses, dat me erg doet denken aan het beste werk van Jan de Wilde. Telephone Booth Hotel is een kleinood dat me na aan het hart is komen liggen. Daar waren maar 2 draaibeurten voor nodig.
Telephone Booth Hotel is, als je niet in de buurt van Gent woont, alleen te verkrijgen door Filip een mail te sturen. Dat kan hier.
Op de website van De Fleurquin zijn de nummers gedeeltelijk te beluisteren.
15/11/2012 Permalink
“Telephone Booth Hotel is een kleinood dat me na aan het hart is komen liggen”……
volgens mijn bescheiden, weliswaar ietwat lichtjes chauvinistische gekleurde mening …… wel degelijk een vier **** hotel !