Ik was al een tijdje van plan te schrijven over I’ve Been Meaning To Write (Blue Heart Records) van Ronny Elliott. Het kwam er steeds niet van. Want er is zoveel te recenseren. En eigenlijk is een recensie onnodig in het geval van een nieuw album van Ronny Elliott. Zijn negen studioplaten zijn namelijk al-le-maal vier sterren waard. De hoesjes zijn steevast foeilelijk en Elliott ziet er eigenlijk niet uit. Nou ja, iets vriendelijker dan: hij ziet er niet uit als een rockster. Maar dat zijn dus in het algemeen wel de echte rockers! De praatzingende Elliott is te cool om waar te zijn. Hij schrijft schitterende liedjes over betere tijden. Nobody’s Cool Any More verkondigt hij. Nou ja, niet zoals John Lee Hooker, Elvis, Marilyn Monroe, Mae West, James Dean, Woody Guthrie, Chet Baker of Eva Gabor in ieder geval. Hij heeft gelijk, nobody’s cool anymore, behalve natuurlijk Ronny Elliott zelf. Schitterende sopraansax trouwens in dat nummer. Oude helden, Elliott heeft er vele. Deze keer gaat het over de jazzpianist Harry Gibson die sinds eind jaren twintig wilde boogie woogie speelde in de jazzclubs van New York. Op 75-jarige leeftijd schoot hij zichzelf een kogel door het hoofd, omdat hij niet wilde aftakelen en dat zat er wel in met de hartkwaal die hij had. Elliott eert hem met Handsome Harry The Hipster. Het was vijf jaar wachten op een nieuw album van de man uit Florida en er is niets veranderd. Goed nieuws! Met topbegeleiders Walt Bucklin, Steve Connelly, Harry Hayward er nog altijd bij.
20/12/2012 Permalink
Hier heb ik niets aan toe te voegen, behalve misschien 1 sterretje.