Het verhaal achter The Strangest Light van de Amerikaanse groep The Ashtray Hearts is te vergelijken met dat van Can I Sit Here And Absorb van de Nederlandse groep William Seen’s Transport Music (hier besproken). Ook bij de Ashtray Hearts verliet de zanger en belangrijkste liedjesschrijver, Dan Richmond, het land. Hij volgde zijn vriendin naar de Balkan en liet zijn bandgenoten achter in Minneapolis. Die richtten zich op andere dingen, werk en gezin enzo. Na terugkomst van Richmond bleek dat er nog steeds muziek in de Ashtray Hearts zat. En zo kan het dat er 8 jaar na het vorige album, Perfect Halves, ineens een opvolger ligt. Op de kwaliteit van de nummers is gelukkig niet ingeboet. Sterker nog, The Strangest Light is een prachtig album geworden. Kraakheldere, in prachtige melodieën gegoten, melancholie domineert de 12 liedjes, die veelal de drie minuten-grens niet overschrijden. Klassieke gitaargeorienteerde alternatieve country, zo mogen we het wel noemen. Misschien kan je dat de groep verwijten. Dit is 2013 en niet meer 1995 of 2003. Wij lusten er echter wel pap van. Ouderwets dus? Jazeker, ouderwets goed.
The Strangest Light is verkrijgbaar via de site van The Ashtray Hearts
05/04/2013 Permalink
heerlijke plaat, dank voor de tip. ik heb de cd gelijk besteld!
05/04/2013 Permalink
Mooie melancholische plaat.
Doet zeker niet onder voor Perfect halves uit 2005. Een album dat ik,ondanks het grote aanbod,met zekere regelmaat blijf draaien.
05/04/2013 Permalink
Draai dit album al een poosje en is tot heden de mooiste plaat van het jaar al zal dat met nog te verschijnen albums van Martin Simpson, June Tabor en Chris Wood waarschijnlijk niet zo blijven.
06/04/2013 Permalink
Inderdaad prachtige plaat, misschien ook wel beter een tijdspanne van acht jaar tussen hun laatste platen, overkill ligt bij dit soort muziek natuurlijk wel op de loer.
16/04/2013 Permalink
‘Overkill ligt bij dit soort muziek natuurlijk wel op de loer’. Hoezo bij dit soort muziek en hoezo is dat natuurlijk Willem?
16/04/2013 Permalink
Eerlijk gezegd vraag ik mij ook af waarom Hugo het heeft over 1995 en 2003. Dat impliceert dat het oubollig of gedateerd is. In mijn oren geenszins het geval.
17/04/2013 Permalink
Als t zo is dat n recensist n stukje schrijft en iemand reageert daarop verantwoording moet afleggen bij Arjan Post vind ik dit wel erg ver gaan !!! We hebben t hier over muziek……
Dus ja hou s op met die flauwekul en heb s n keer goeie sex !! (Last) Post
18/04/2013 Permalink
Eis ik verantwoording dan Weijer? Ik stel een vraag en dat is volgens mij geoorloofd aangezien ze de optie geven een reactie bij een review te plaatsen. In tegenstelling tot sommige anderen stel ik niets en brand ik niemand af. Je reactie is in mijn ogen, maar wie ben ik, een beetje kinderachtig en goedkoop en heeft niets met het onderwerp te maken.
18/04/2013 Permalink
Tjonge heer Weijer (ik neem maar aan dat je een man bent vanwege je nogal macho uitspraak over sex) waar slaat dat nou op? Misschien verkeerd gesurfed, dit is Geen Stijl niet, hier wisselt men van gedachten over muziek (soms een beetje prikkelend, soms zeer gemoedelijk). Wel zeer verheugd te lezen dat het je last post is (rip).
18/04/2013 Permalink
Arjan ik bedoel dat Perfect Halves en Strangest Light indentieke platen zijn, hetzelfde lijdzame tempo en klagenlijke zang.
18/04/2013 Permalink
Ja ok Willem, dan snap ik beter wat je bedoelt, al ervaar ik dat niet als lijdzaam en klagelijk, eerder weidse melancholie. Ik kan geen genoeg van hun muziek krijgen en identieke platen leg ik eerder uit als hun eigen gevonden sound binnen de Americana. Maar aangezien je ook aangeeft dat je het een lekkere plaat vind neem ik aan dat je lijdzaam en klagelijk als positief labelt.
19/04/2013 Permalink
Ja positief mooie plaat, alhoewel ik een lichte voorkeur heb voor Perfect Halves deze is iets subtieler gearrangeerd.
20/04/2013 Permalink
Ik vind hem geweldig maar heb ook een lichte voorkeur voor perfect halves. dat komt bij mij met name omdat op dat album tevens accordeon klanken klinken. Vind ik absoluut een toevoeging op het totaal.