1 Gold Star – Big Blue
Jonge gast uit L.A. met ergens een moderne sound, maar toch qua sfeer en liedjes teruggrijpend op pak-m-beet Neil Youngs After The Goldrush. Verdient een knallende doorbraak deze plaat.

meer…

Er verscheen heel veel moois het afgelopen jaar, van oude rotten en van jonge honden en alles daartussen in.
De volgende 15 albums konden mij het meest bekoren:

1. Dream Syndicate – How Did I Find Myself Here?
Het dak ging er af bij hun optreden in Bitterzoet. In de jaren tachtig een van de vaandeldragers van de Paisley Underground.
Na bijna dertig jaar een nieuw album en dat kan zich meten met hun beste werk. meer…

December is de maand van Sinterklaas en dan lange donkere weken naar de Kerst en Oud & Nieuw. Maar er is ook goed nieuws: december is de lijstjesmaand! En dit jaar vieren we bij Altcountry.nl het eerste jubileum. Voor de vijfde keer namelijk mogen we onze Top-15 van mooiste americana- en altcountryalbums samenstellen. Dat kan alleen met jullie hulp. Overstelp ons weer met jullie lijsten! We hebben daarvoor een speciale pagina ontworpen waarop jullie je favoriete albums kunnen invullen (vergeet niet onderaan de lijst op ‘verzenden’ te drukken). Alle lijsten tellen mee. De enige regel is meer…

Het jaar is bijna voorbij. Een jaar waarin veel spannende verkiezingen en volksraadplegingen hebben plaatsgevonden. Ook de verkiezing van de mooiste americana-albums van 2016 was spannend. Tot op het laatst bleef onduidelijk wie er op de eerste plaats zou staan: er vond een echte tweestrijd plaats.  Jullie stuurden 123 lijsten in (weer meer dan vorig jaar) waarbij 80 verschillende platen de eerste plaats bezetten. Één album, van Richmond Fontaine, stond nergens eerste, maar haalde toch wel makkelijk de top-15. Uiteindelijk ontstond onderstaande mooie lijst van 15 albums. Daarin 4 groepen, 8 mannelijke artiesten en 3 vrouwelijke. Onder onze Altcountry.nl Top-15 staan al jullie individuele lijsten met meer…

‘Well, I wrote this song on New Year’s Eve / Thinking of days gone by / Dreaming of all good things to come / Singing that Auld Lang Syne / I hope this year won’t be like the last / I hope that my money will hold / I hope that the days won’t go by too fast / I hope that my good gal will show … I hope I can be some use to this world / I won’t be too prideful to try / Realize that sometimes it only takes one / To make a difference in another one’s life / I hope I can find the courage to speak / When there’s something that needs being said / And I hope that my words will not tear us apart / But to bring people closer instead … I hope all this useless killing will stop /  I hope that the hatred will slow / I hope there’s a calm come over the hand / Of the one’s who have anger to show / I hope that the families displaced by war / Find a country so brave and so bold / To let down their guards and open their arms / To the one’s who have nowhere to go … I hope that the raging flood waters subside / and it rains on dry mountains and fiery hillsides / That the winds of change blow swift through our hearts / And we’ll lay down our weapons, not fire the first shot / that the one’s who march brave on the streets arm-in-arm  / And their stories be told, and their causes live on / And we’ll right all our wrongs, put an end to our war / and we’ll reach for compassion till there’s bloodshed no more / And we teach every child so they might rise above / and the power means nothing in a world without love … Don’t you see? / Don’t you see? / Don’t you see?’
(New Year’s Eve – Joe Purdy)

1 Joe Purdy – Who Will Be Next?
Amerika is een land in verval. Een wereldmacht die geregeerd gaat worden door een onvoorspelbare narcist. Americana heeft dringend behoefte aan protestzangers die blijven hopen. meer…

Turbulent, dat is wat je in elk geval kunt zeggen over 2016. Waarschijnlijk ook een jaar dat zijn schaduw vooruit gaat werpen. Ook in muzikaal opzicht. Ik kan mij nauwelijks voorstellen dat we het komende jaar de ontwikkelingen van 2016 niet gaan terughoren in liedjes van sociaal bewogen artiesten. Of dat we juist geconfronteerd gaan worden met een vorm van muzikaal escapisme. 2016 was ook een jaar dat een flink aantal uitstekende albums heeft voortgebracht.  Heel veel, waardoor ik het moeilijk vond om daaruit een keuze van 15  te moeten maken. En de mate van waardering heeft de afgelopen dagen, toen ik onderstaande lijst in het elkaar aan het zetten was, ook flink geschommeld. Uiteindelijk is het dit geworden.

1 Sturgill Simpson: A Sailor’s Guide To Earth
Genomineerd voor Grammy’s en ook bij mij op nummer 1. Het fantastische country-album van Sturgill Simpson. Kwaliteitsalbum voor de liefhebber waarmee Simpson doorbreekt naar het grote publiek. En dat terwijl hij het net een jaartje rustiger aan meer…

Ja, het is weer zover! Voor de vierde keer gaan we, met jullie hulp, een altcountrynl top-15 van het jaar bepalen. Stuur dus weer allemaal een lijstje met jullie favoriete americana-albums van dit jaar in. We hebben daarvoor een speciale pagina ontworpen (zie rechtsboven ‘Jouw Top-10 van 2016’) waarop je een formulier kunt invullen. Op 24 december om 23.59 uur sluiten we de lijnen, zodat we tussen Kerst en Oud & Nieuw de gezamenlijke lijst bekend kunnen maken. We zijn weer heel benieuwd!

Dit is ‘m: de top – de 15 beste albums van 2015 -, volgens de lezers van Altcountry.nl. Maar liefst 115 mensen stuurden hun lijsten in (dank daarvoor!), dat is weer ruim 15 procent meer dan vorig jaar. En niet alleen uit Nederland en België; we kregen ook inzendingen uit Duitsland, Italië en Zweden.

We hebben dit jaar een overduidelijke winnaar, met meer dan 150 punten voorsprong op de nummer 2 (ze treden volgende maand samen op in Nederland en België, dat wordt een feest). De nummers 3 tot en met 6 volgen op gepaste afstand en vanaf plaats 7 zit het allemaal dicht op elkaar. Enfin, hieronder zie je de uiteindelijke top-15 van 2015 zoals die door jullie bij elkaar is gestemd. En daaronder staan alle individuele lijsten. Grasduinen! meer…

In eerste instantie stond Angaleena Presley met American Middle Class op plaats 8. Dit geweldige album illustreert goed dat er een beweging gaande is van jonge artiesten die zich niets wenst aan te trekken van de mores in Nashville. Het album viel op het laatste moment echter af omdat het in Amerika al een jaar eerder was verschenen. Ik kon het daardoor niet plaatsen op mijn lijst op No Depression, waar ze werken met een (lange) lijst releases waaruit je kunt kiezen, reden om het album ook op deze plek toch maar te verwijderen. De Europese release van deze countryplaat zegt wel iets over de toenemende populariteit van het genre. De toppositie is overigens voor een Texaanse veteraan die zich nooit wat heeft willen aantrekken van de wetten van de muziekindustrie.

1. Joe Ely – Panhandle Rambler
Niets dan horizon is er in West Texas. De onmetelijke ruimte moet er worden gevuld met verhalen en melodieën. De tenor van de 68-jarige Ely is nog volledig intact. Alle lettergrepen van de beeldende teksten vallen op hun plaats. meer…

Zo terugkijkend op 2015 bekruipt mij het sterke gevoel dat het muzikaal wel een mooi jaar was maar één zonder echt grote uitschieters.
Mijn nummers 1 en 2 stonden wel al een tijd vast maar daaronder hebben de gegadigden tot op de laatste dag van positie gewisseld. Mooiste niet americana-plaat van dit jaar en veel gedraaid was trouwens No Song, No Spell, No Madrigal van The Apartments waarop Peter Milton Walsh de dood van zijn zoon probeert te verwerken.
In mijn lijst zes bands, een record, en maar één vrouw en dat is ook een record maar dan in negatieve zin. Daartegenover staan dan weer twee Nederlandse albums, dat had ik nog niet eerder. Enfin, dit zijn mijn favorieten van 2015.

1 Lucero: All A Man Should Do
Met deze heerlijke plaat, waarop eindelijk alles op zijn plek viel, werd dit gezelschap uit Memphis mijn favoriete band van ’t moment. Gedreven gitaarmuziek met blazers en de ruwe stem van Ben Nichols. meer…