Het was in maart 2012 dat Kathleen Edwards nog eens in het land was. Ze trad naar aanleiding van het verschijnen van haar album Voyageur op in De Melkweg. Een gedenkwaardig optreden maken we op uit het verslag op Kindamuzik. Maar daarna werd het stil. Van de Canadese diplomatendochter die met de prachtige reeks Failer, Back To Me, Asking For Flowers en Voyageur, zo’n geweldige indruk maakte op americana-Nederland, werd niets meer gehoord. Ja, er kwam in januari 2013 nog een singletje uit: It Must Have Been Love, een cover van Roxette. meer…

Een dezer dagen verschijnt het boek High Lonesome Below Sea Level, van Loes van Schaijk en Marieke Odekerken. Het is een prachtig fotoboek met uitgebreide Engelse teksten waarin 56 levensverhalen met betrekking tot bluegrass in Nederland verteld worden. De meeste door artiesten (b.v. Ricky Koole, Frédérique Spigt, Blue Grass Boogiemen, Douwe Bob en Bertolf), zowel solo, duo of als groep, maar ook van verzamelaars, instrumentbouwers en organisatoren. Over de achtergronden en totstandkoming spraken we met schrijfster Loes van Schaijk meer…

Terwijl overal in den lande nieuwe festivals uit de grond gestampt worden, zijn er een aantal kleine podia die al jarenlang met de regelmaat van de klok gelegenheid bieden aan rootsartiesten om hun ding te doen. Een van die podia is De Parel van Zuilen in Utrecht. We gingen een kijkje nemen.
Bij aankomst op het landgoed Daelwijk, gelegen aan de Vecht op Burgemeester Norbruislaan 17 waar de Parel van Zuilen gelegen is, treffen we programmeur Joost van Es en eigenaar Gerard-Joost Esser meer…

Een Amsterdamse ingezetene die geboren & getogen is in Friesland; drie inmiddels ingeburgerde Rotterdammers, twee met ooit hun wieg in het Brabantse land én eentje in de Bollenstreek, en dan nog eens een Fransman uit de streek van een goed glas wijn -een Bordeaux- die via Parijs en onze residentie uiteindelijk in Amsterdam belandt. Kortom, Simone Manuputty, Hans Custers, Jan van Bijnen, meer…

De NPO wil de stekker uit uit Radio 6 trekken. Dat betekent dat aan de uitzendingen van dit station met ingang van 1 januari 2016 een einde komt. In het communiqué hierover werd het volgende bekendgemaakt. (Waarschuwing: managements-taal!) “Het voorgenomen besluit is onderdeel van de toekomststrategie waarbij mede onder invloed van de bezuinigingen en toegenomen concurrentie in het aanbod nog scherper gekeken moet worden wordt naar doelmatigheid van de aanbodkanalen”. “Mede onder invloed van” staat er. meer…

The Yearlings waren aan het begin van de jaren ‘00 het vlaggeschip van de Nederlandse alternatieve country. Het zestal maakte twee mooie albums, een titelloos debuut uit 2002 en ‘Utrecht’ uit 2004, maar besloot in 2006 het bijltje erbij neer te gooien. Onlangs doken er echter berichten op dat er weer geoefend werd. We spraken met Olaf Koeneman en Niels Goudswaard. meer…

Even het geheugen opfrissen. Hoewel, de echte liefhebber van liedjes gevuld met leed, vreemde gedachtekronkels én ironie natuurlijk geen eureka-gevoel nodig zal hebben: Smutfish! Het bandje van Melle de Boer. Ooit stond de wieg van deze kunstenaar in het mooie Delft. En ergens in 2003 heeft deze wat warrig ogende jongeman blijkbaar gedacht: ‘ik begin ook maar een bandje’. Dat idee kan ook best al eerder aan het brein van Melle ontsproten zijn, natuurlijk. Feit is, dat in 2004 er opeens een in meer…

Kenney Chesney

Als ik moet uitleggen wat altcountry nu eigenlijk voor een soort muziek is, dan vind ik dat vaak lastig. Het is makkelijker om uit te leggen wat het niet is. ”Van die linedancemuziek, bedoel je?” “Nee, dat juist niet en ook niet van die hoedencountry!” Vaak moet ik dan een artiest noemen, maar Steve Earle, Ryan Adams en The Drive-by Truckers leveren meestal niet meer dan een glazige blik op. Toch is die onbekendheid niet zo onbegrijpelijk. Voor veel mensen staat country gelijk aan zingende mannen met zwarte of witte countryhoeden en laarzen met sporen. En de zangeressen, meer…

1 januari, de eerste dag van alweer een nieuw jaar. Elk jaar opnieuw. Tenminste, daar gaan we -kijkend naar een ogenschijnlijk steeds minder rooskleurige toekomst- gemakshalve maar vanuit. Het is natuurlijk ook bij uitstek de dag om zaken die het jaar voorafgaand minder goed zijn verlopen opnieuw én met goede voornemens & elan op te pakken; aan te gaan. Een ‘nieuw’ begin. Maar het is ook een dag waarop mensen ons ontvallen én in een verleden ontvallen zijn. Zoals natuurlijk elke dag aan de orde is. Bekende mensen en nog veel meer…

“De beste wensen!”, “Dankje, jij ook”. Ik hoor het mezelf al zeggen de komende dagen, die wat obligate zinnen die je rond de jaarwisselingen uitspreekt tegen buren, familie, collega’s en zelfs vrienden. Natuurlijk, de sociale omgang vraagt dat nu eenmaal van je, maar eigenlijk voel ik me altijd wat opgelaten bij die plichtspleging. Wat ik hen echt toewens, ik denk immers niet over mezelf als slecht mens, is veel geluk. Maar dan in de zin dat, in omstandigheden waarin het kwartje beide kanten meer…